O nas
Związek Harcerstwa Rzeczypospolitej to wspólnota przyjaciół – dzieci, młodzieży i dorosłych, która w oparciu o wartości chrześcijańskie, poprzez przykład własny instruktorek i instruktorów harcerskich, pracę nad sobą, służbę, przygodę oraz inne elementy metody harcerskiej wychowuje człowieka pełnego radości życia, odpowiedzialnego za Polskę i gotowego podjąć wyzwania współczesności.
- ZHR jest wspólnotą, której członkowie w zmieniającym się społeczeństwie są wierni tradycyjnemu Przyrzeczeniu i Prawu Harcerskiemu.
- Praca wychowawcza prowadzona jest w oparciu o metodę harcerską w odrębnych organizacjach harcerek i harcerzy.
- Kadrę Związku stanowią instruktorki i instruktorzy – pełnoletni, kompetentni i będący chrześcijanami.
- Związek modyfikuje swój program i sposoby działania, aby odpowiadać na wyzwania zmieniającej się rzeczywistości.
- Organizacja inicjuje i wspiera środowiska działające we wszystkich miejscowościach, niezależnie od ich wielkości.
- Członkowie ZHR są aktywni w życiu społecznym, mają wpływ na kształtowanie stylu życia młodych ludzi, podejmują służbę na rzecz innych i środowiska naturalnego.
W swej stuletniej historii ruch harcerski zdołał wytworzyć swój własny, niezwykle skuteczny system wychowania młodzieży, który opiera się na specyficznej metodzie działania, całkowicie odmiennej od tych stosowanych w szkolnictwie.
Aby zrozumieć założenia owej metody, należy sobie uświadomić, iż Harcerstwo nie zajmuje się jedynie przekazywaniem wiedzy, lecz powołane jest do wyrabiania charakterów i kształtowania postaw – w szczególności postaw obywatelskich.
Ktoś, kto nie miał okazji zaznajomić się z metodycznymi założeniami naszego ruchu, może traktować obserwowane przejawy działalności harcerskiej z przymrużeniem oka – jako jałową, infantylną zabawę – przysłowiowe „bieganie w krótkich portkach po lesie”. Tymczasem owa dziwna dla postronnego obserwatora inność Harcerstwa od szkoły jest warunkiem jego nieprawdopodobnej skuteczności wychowawczej.
Aby zrozumieć założenia owej metody, należy sobie uświadomić, iż Harcerstwo nie zajmuje się jedynie przekazywaniem wiedzy, lecz powołane jest do wyrabiania charakterów i kształtowania postaw – w szczególności postaw obywatelskich.
Ktoś, kto nie miał okazji zaznajomić się z metodycznymi założeniami naszego ruchu, może traktować obserwowane przejawy działalności harcerskiej z przymrużeniem oka – jako jałową, infantylną zabawę – przysłowiowe „bieganie w krótkich portkach po lesie”. Tymczasem owa dziwna dla postronnego obserwatora inność Harcerstwa od szkoły jest warunkiem jego nieprawdopodobnej skuteczności wychowawczej.